Szymon Konarski, (1808-1839), patriota i działacz społeczny wstąpił w 1825 r. jako ochotnik do wojska polskiego. W czasie powstania listopadowego dosłużył się stopnia kapitana, a po upadku Warszawy emigrował do Francji. W latach następnych poświęcił się pracy nad uwolnieniem Polski. W 1833 r. aresztowany został przez Prusaków, gdy śpieszył do Królestwa, by wziąć udział w wyprawie Zaliwskiego. W 1834 r. brał udział w wyprawie sabaudzkiej i walczył o zjednoczenie Włoch. Po nieudanej wyprawie powrócił do Paryża i tu zaczął wydawać w 1835 r. dziennik "Północ", w którym propagował zasady demokratyczne. Wkrótce jednak opuścił Francję, powrócił do kraju, gdzie współpracował przy założeniu w Krakowie tajnego Stowarzyszenia Ludu Polskiego, które rozwinęło swą działalność niepodległościową na wszystkich ziemiach dawnej Rzeczypospolitej. Rozpoczął działanie w zaborze rosyjskim, które nie dążyło do natychmiastowego wywołania powstania, lecz miało na celu oświecanie ludu wiejskiego i wciąganie go w orbitę pracy patriotycznej polskiej. W pracy swej znalazł dużą pomoc i zrozumienie zarówno u szlachty, króra uznała poglądy Stowarzyszenia na kwestię włościańską, jak też u samego ludu wiejskiego. Akcję jego wyśledziła rosyjska policja zagraniczna, a raport ambasady paryskiej, do której dołączono portret Konarskiego, stał się przyczyną jego zguby. Aresztowany został w drodze do Mińska, dokąd uciekał z Wilna przed członkami ochrony. W więzieniu mimo tortur, których nie szczędził prezes komisji śledczej kniaź Trubiecki, nie zdradził organizacji i z całym bohaterstwem szedł na śmierć, którą poniósł 27.02.1839 r. w Wilnie. Został publicznie rozstrzelany.

Artykuły o Szymonie Konarskim:

Wędrówki ulicami wileńskimi: Śladami Szymona Konarskiego   -   Kurier Wileński  5 wrzesnia 2014

Polscy wileńscy przewodnicy szlakiem Szymona Konarskiego   -   Magazyn Wileński Marzec 2008 r.

"W 200-lecie urodzin Szymona Konarskiego - konferencja w szkole, której jest patronem"   -   Kurier Wileński 13 marca 2008 r.