15 lat ... Niewiele to w porównaniu z ogromem lat, które pozostawiły ślad w historii Litwy, ale i niemało dla młodego, kształtującego swą państwowość kraju. Wyrosło już pokolenie młodych, wolnych ludzi, mających stworzyć dalszy bieg dziejów .

   Zabiegani, zajęci „ważnymi sprawami” nie zastanawiamy się nad głębokim sensem kryjącym się pod słowem „ojczyzna”.Dopiero w ciszy i spokoju usłyszymy głos daleki, ale jak bliski – głos rodzinnej ziemi, która jest błogosławieństwem, początkiem i treścią myśli, czynów, uczuć.

     Takie właśnie idee przewodziły czwartkowemu koncertowi w Szkole Śr. im. Szymona Konarskiego, który miał na celu ukazanie prawdziwej, niezauważalnej w dzisiejszym chaotycznym życiu twarzy Matki, na której piersi rośniemy. Początek imprezy był bardzo prosty, ale jakże sentymentalny i uroczy, bowiem wstali 15-letni uczniowie, którzy się urodzili w niezależnej Litwie. Dotyk nie jest wystarczający, by zrozumieć piękno Ojczyzny, ale z lotu ptaka ujawnia się cudowny obraz, dlatego też zaprezentowano fascynujący film Audriusa Stonisa i Arūnasa Matelisa pt. „510 sekundžių tylos arba Skrydis per Lietuvą”. Bez zatrzymania lecisz nad Litwą: lasy, równiny, jeziora, morze, zamki, architektura miast, Wilno i jego wąskie uliczki, Ostra Brama, magistrale... Wzrok na niczym się nie zatrzymuje, niczego zbytnio nie wyróżnia i to wszystko na tle zadziwiającej muzyki – wieńca pieśni ludowych i dzwięków miast (kompozytorem muzyki do filmu jest Gintaras Sodeika). Dziewczęta klas siódmych w mini kompozycji szukały odpowiedzi na proste, ale niezwykle trudne pytania: kto rozsiał jeziora? kto żyje w niebiosach? kim będziemy jutro? Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość przed naszymi oczyma. Ojczyzno! Wsiąknij w mą krew, osiądź na moich dłoniach. Mały chłopiec z klasy trzeciej przypomniał nam po raz kolejny, że ojczyzna jest to wszystko, co nas otacza. Żółty (światło Ojczyzny) – to bursztyn, słońce, mama, pieśń; zielony (twarz kraju) – to lasy, jeziora, kwiaty, Niemen; czerwony (kolor początku) – to wolność, ofiary, odwaga, ogień. Uroczystość urozmaicały wiersze, pieśni przy akompaniamencie gitar, fragment listu Gedymina, zachęcający do wspólnego tworzenia nowego kraju.

   Od owej pamiętnej wiosny sprzed 15 laty, gdy 11 marca deputowani AT pod przewodnictwem V. Landsbergisa ogłosili akt  odbudowy niezależnego państwa, formujemy nową Ojczyznę, dzielimy się pracą, odpowiedzialnością i wierzymy, że wspólnie osiągniemy jaśniejącą, wolną przyszłość.

Julia Luzan 11B
Szkoła Średnia im. Szymona Konarskiego