Haiku

 

Obchody święta języków europejskich (26 września) w Szk. Śr. im. Sz. Konarskiego były wielorakie. A mianowicie, szkoła nie tylko uczyła języków, upiększając się rozmaitymi wyrazami i zwrotami. Jedną z rozrywek był konkurs na najlepsze haiku, mający na celu umiejętne zastosowanie języka, odkrywanie i dzielenie się tym, co istotne, rozwijanie twórczego myślenia. Pomysłodawcą konkursu była nauczycielka języka polskiego pani Teresa Michajłowicz oraz uczniowie klasy 12a. Najaktywniejszy udział wzięły klasy 8 i 12.

Haiku - jest to gatunek poezji, powstały w Japonii. Przedstawia sobą siedemnastosylabowy wiersz. Typowe haiku ma trzy wersy: pięcio-, siedmio- i pięciosylabowy, czyli 5-7-5. Wypadałoby jednak podkreślić, że haiku, aczkolwiek jest wierszem krótkim, łączy poetę z pozaludzką naturą. Jego cechą charakterystyczną jest szczególny rodzaj spostrzegania, pisanie o tym, czego się doświadcza i czuje w chwili obecnej.

Młodzi poeci wyróżnili się sprawnością językową, oryginalnością i ujęciem tego, co ich zdaniem jest najbardziej wartościowe. Autorzy pisali rozbrajająco zarówno o sprawach codziennych i aktualnych, jak rownież o nietuzinkowych, a przeto bardzo interesujących. Każde dzieło, mimo iż tak krótkie, stanowiło wyjątkową cenność, zmuszało na chwilę przystanąć i zastanowić się nad jego sensem. Jednak ze względu na określone normy redakcyjne nie możemy zaprezentować wszystkich prac. Wytypowanie więc najlepszych nie należało do zadań łatwych, ale te, które zostały dziś zamieszczone na łamach pisma, otrzymaly swego rodzaju wyróżnienie. Zapraszamy więc czytelników do refleksji i przeniesienia sie w tą szczególną chwilę, w której codzienną rzeczywistość zaczynamy pojmować głębiej.

Brigita Lachowicz,

uczennica klasy 12a

 Wilno z korkami

Szosa pełna szarańczy

Fruwam jak anioł

TZ

 

Życie jak film, lecz

Żaden film nie trwa wieczność,

Musi mieć koniec.

Olek

 

Gdy widzę jego

Zapominam o wszystkim

Odczuwam ciepło

Buncik

 

Książka mnie uczy,

Czasem dobrze doradza

W świat wyprowadza.

M. K.

 

Uśmiech na twarzy

To klucz do obcowania

Co doda życia

Ewelina B.

 

Głosi kazanie:

„Ławki bez III-ch literek!”

Wieczny belferek

TZ

 

Kocham ja lato

Barwne kwiaty na łące

I dużo słońca

M. K.

 

W tej ciszy nocnej

Płaczące dzieci, są to

Przyszli poeci

D. Rynkiewicz

 

Miłość to piękno

Którego się nie widzi

Tylko się czuje

Sylwia A.

 

Trudno jest w życiu,

W nieszczęściu i tęsknocie

Żyć bez nadzieji...

Emcia

Katyński cmentarz

Był komuś bratem ojcem

Śni ścieżki polskie

TZ

 

Znowu kontrolna...

Jak zawsze moja ręka

Sięga po ściągę...

M. 

Ucieka wciąż czas

A drogi się krzyżują

Jutro niepewne

B. Lachowicz

 

Człowiek wymyśli,

Człowiek zapatentuje,

Człowiek to stworzy.

Olek

 

Co za makabra?

Młode kije tu siedzą

Stare zaś stoją!

-

 

Znowu do budy

Będą nudy na pudy

Hajże na RIMI!

TZ

 

Wisi na ścianie

Jak obraz z tęczami

Pająk zaspany

J. Balukiewicz

 

Może jest słone

Życie słodkie być może

Gdy tego pragniesz

Sylwia A.

 

Szkoła jak tęcza

Ma różnobarwny nastrój,

Który tworzymy

W. K.

 

Za życia swego

Nie trać czasu drogiego

Tobie danego

E. Jutkiewicz

 

Uczonych dużo

Litwie nie są potrzebni

Emigrujemy

P. Ignaszko

 

Tylko sekunda

Tylko jeden celny rzut

Wstrzyma porażkę

-

 

Promienie cieszą

Wracam do minionych dni

Lato odchodzi

B. Lachowicz

 

Przy Ostrej Bramie

Żywa statua – żebrak

Z łachmanów wróży

TZ